Blog Gagarin

Naqueles meses, as paredes do meu cuarto comezaron a cubrirse tamén con outras fotografías. O lugar principal seguía ocupado polo taboleiro que acollía as da aventura espacial, onde as últimas que colocara eran todas de astronautas norteamericanos, que parecían collerlles a dianteira aos rusos. Mais tamén empecei a poñer outras no espazo que había por riba da miña mesa de traballo. Poucas, pero seleccionadas. Unhas fotos que, dalgún xeito, supuñan unha declaración de principios; un xeito de dicir «estas son as persoas que admiro, o que elas representan tamén me representa a min».

Este anaco do capítulo 13  d’A viaxe de Gagarin corresponde ao momento en que Miguel describe as fotografías que tiña pegadas no cuarto.

A primeira é a que encabeza esta entrada: nas Olimpíadas de México (1968), os atletas de EEUU John Carlos e Tommie Smith, vencedores nos douscentos metros libres, soben ao podio cunha luva negra e o puño en alto. Un acto reivindicativo, no contexto das loitas da poboación negra contra a segregación racial, que condicionou a súa carreira posterior.

Outra é a portada do Rubber Soul, un LP que The Beatles gravaron en 1965. Era o primeiro en que abandonaban as cancións lixeiras dos discos anteriores e se atrevían con composicións máis complexas, tamén nas letras: “Norwegian Wood”, “Nowhere man”, “Michelle”…

E unha terceira é unha foto do grupo The Byrds, representantes do que logo se chamou folk rock. Sobre este grupo publiquei un post hai algún tempo, con vídeos das súas cancións máis coñecidas.

Tamén estaba outra portada dun disco. Neste caso, a do segundo LP de Bob Dylan, The Freewheelin, publicado en maio de 1963. Nel figuran cancións moi coñecidas, como “Blowin’ in the Wind”, “Masters of War”, “A Hard Rain’s A-Gonna Fall”, “I Shall Be Free”…

Non faltaba a famosa foto que Alberto Korda lle fixo ao Che Guevara na Habana, unha imaxe que acabou por se converter nunha icona estereotipada:

E, finalmente, estaba tamén un coñecido fotograma da película Matar un reiseñor (Robert Mulligan, 1962), protagonizada por Gregory Peck no papel do avogado Atticus Finch, e narrada desde a óptica dunha personaxe inesquecible: Scout, a filla do avogado, de seis anos de idade.

Tweet