(Na imaxe, unha mostra dun dos meus manuscritos)

Pareceume oportuno incluír aquí unha derradeira entrada, un ÍNDICE das trinta que compoñen o Blog Gagarin, cos seus correspondentes enlaces. Deste xeito, quen o visiten poderán coñecer os contidos e a orde en que se foron tratando. E, ademais, consultar con maior comodidade aqueles que desexen ver.

Velaquí a relación de entradas:

1. As intencións deste blog
2. O inicio da carreira espacial: o Spútnik 1
3. Iuri Gagarin, o primeiro cosmonauta
4. First Orbit, un documento excepcional
5. Aquí Radio España Independiente, Estación Pirenaica
6. Bucarest. La memoria perdida, un valioso documental.
7. As películas da novela (1)
8. Valentina Tereshkova: unha muller no espazo.
9. Os “tebeos” de Gagarin
10. As novelas de quiosco
11. A Brigada Político Social
12. A condena e execución de Julián Grimau
13. As películas da novela (2)
14. O Tribunal de Orden Público (TOP)
15. The Mamas & The Papas
16. A evacuación das nenas e nenos vascos
17.  A revista Triunfo
18. As sementes da liberdade: 1968
19. A primavera de Praga
20. As películas da novela (3)
21. Os “estados de excepción”
22. As películas da novela (e 4)
23. As fotos do cuarto de Miguel
24. Media vida baixo terra
25. Queimar era un pracer
26. Al alba, al alba
27. A oposición ao franquismo
28. Os libros da novela
29. A carreira espacial e a chegada á Lúa
30. Poñéndolle o ramo

Tweet

Chegamos ao final

Cando se remata unha casa (ou, polo menos, cando se lle pon o tellado e queda a estrutura feita), existe o costume de poñer uns ramallos no curuto do edificio. É un xeito de expresar que xa se acimou a obra, ou o principal dela, e o traballo fica concluído.

De aí vén a expresión Poñer(lle) o ramo… Utilizámola para indicar que, coa parte que vimos de facer, o traballo queda rematado. Segundo o Gran Dicionario Xerais da Lingua, “ramallo que se coloca no tellado para indicar o final da construción”. E no Dicionario de Fraseoloxía Galega, “poñer o ramo” defínese como equivalente a “rematar, concluír”.

Por iso se titula así esta trixésima entrada do Blog Gagarin. Porque, con ela, lle dou cabo a un traballo que comecei un pouco antes de se publicar a novela, aló por finais de abril. Unha empresa que me apetecía moito facer, polas razóns que se explican na primeira entrada. Mais tamén unha empresa que agora remato con gusto, pois foi fatigoso o traballo que levou e moitas as horas que lle dediquei.

Ben sei que aínda podería haber algunha entrada máis, co mesmo dereito que estas trinta. Coma tal, unha dedicada a Eleanor Rigby, a canción de The Beatles que motiva a primeira conversa entre Miguel e Francesca. Mais desta canción xa falei noutro lugar, así que aquí chega con poñer o anaco de Yellow Submarine en que a cantan:

Beatles – Eleanor Rigby por hushhush112

E tamén podería poñer a ampla documentación que reunín sobre A Coruña dos anos sesenta, tan distinta da de agora. Como mostra, velaquí un vídeo que nos fai lembrar o moito que medrou a cidade nos últimos corenta anos:

Aínda así, o trinta é un número moi xeitoso. Nas trinta entradas queda recollida unha boa parte da documentación que utilicei para escribir A viaxe de Gagarin. Esa que non sae na novela, mais que é imprescindible para escribila. Dalgún xeito, vén sendo coma un río subterráneo que percorre todas as páxinas e as nutre de vida e de verosimilitude..

Despedida e peche

Deixo aquí constancia do meu agradecemento a todas aquelas persoas que foron seguindo o medre deste blog, entrada tras entrada. Moitas fixéronme chegar as súas suxestións, que agradezo ben.

A todas as persoas que, a partir de hoxe, se acheguen a este blog prégolles que, se ven algún erro ou dato inexacto en calquera das entradas, fagan o favor de comunicarmo, para poder corrixilo.

Un bo xeito de rematar o blog pode ser co book trailer da novela. Agora si que queda posto o ramo!:

Tweet

(Na imaxe, momento en que Buzz Aldrin se dispón a pisar a superficie da Lúa)

Despois do éxito do programa Vostok, que fixo posible o voo de Iuri Gagarin, de Valentina Tereshkova e dos outros cosmonautas soviéticos, estableceuse unha rivalidade entre a URSS e os EE. UU. sobre a conquista do espazo. O obxectivo das dúas grandes potencias mundiais era conseguir que un ser humano pisase a superficie da Lúa. Comezaba a carreira espacial.

Isto obrigaba a un gran esforzo científico e tecnolóxico, así como a orzamentos desmesurados. Había que ir dando os pasos intermedios (estadías prolongadas dun ser humano no espazo, foguetes cada vez máis potentes, naves sen tripulación que orbitasen arredor da Lúa, naves tripuladas que se achegasen á Lúa…) que fixeran posible chegar ao obxectivo final. Eses pasos intermedios fóronse dando ao longo dos anos sesenta, tal como se van enumerando ao longo da novela. Avances que permitían ver cada vez máis preto a soñada conquista da Lúa.

Aínda que abundan as testemuñas gráficas destes sucesivos pasos, eu destaco aquí a serie de catro documentais sobre a «Space Race», producidos pola británica BBC, que me parece a máis completa e rigorosa.

Para facelos máis atractivos, nos capítulos mestúranse partes dramatizadas con filmacións reais, e saliéntase a rivalidade entre Sergei Korolev, o cerebro do programa da URSS, e Werner von Braun, o alemán a quen se lle encargou dirixir o programa dos EE. UU.

O resultado é unha reportaxe exhaustiva sobre o que foi a conquista do espazo desde os seus comezos. Paga a pena vela, por longa que sexa. O que nos interesa aquí é o capítulo 3 (dividido en cinco partes), que finaliza coa viaxe de Gagarin, e sobre todo o capítulo 4 (tamén dividido en 5 partes), onde se recollen os sucesivos pasos dados nos anos sesenta, que culminaron coa chegada á Lúa de Neil Armstrog e Buzz Aldrin, en xullo de 1969. Velaquí a primeira das cinco partes:

A segunda podémola ver aquí, a terceira neste enlace, e a cuarta nestoutro. A quinta, que recolle a chegada á Lúa, é esta:

De calquera xeito, se se quere ter un resumo máis breve da carreira espacial espacial e da chegada á Lúa, recomendo este especial do xornal El Comercio, que inclúe textos, fotos e vídeos presentados dun xeito sintético e atractivo.

Tweet